TÜRK KÜLTÜR ÇEVRESİNDE DAĞLAMA GELENEĞİ.

The Tradition of Searing in Turkish Cultural Environment.

In Turkish searing culture, searing can be observed within a long period of time and across a wide geography. It has been exercised on humans, animals and possessions. Searing on humans has been performed in order to make the person stronger as well as to provide cure for illnesses. Searing in animals, on the other hand, has been in two different ways, one being for curing diseases, and the other for branding the animal with marks and seals. Possessions have also been seared with marks through searing. There have been three types of searing. The first kind has been done to make the body stronger through searing wrists, elbows, shoulders and knees for enduring. The second kind has been to sear the wounds and lumps on the body for a cure. The third kind has been observed as searing for branding in order to distinguish belongings and animals from those of others through unique marks and seals. Searing has been performed with a tool called "dağlağu" made of iron, copper, gold, silver or boxwood. The most common dağlağu has been the iron one. Moreover, objects such as needle, skewer, razorblade, nail, wood or a metal spoon have also been used for searing. Many parts of the body like head, neck, back, chest, stomach, hips, legs or feet have been seared for medical purposes. Searing to brand animals and belongings has been performed on clearly visible areas. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Türk kültür çevresinde dağlama geniş coğrafi sahada ve uzun zaman diliminde görülmektedir. Dağlama, insan, hayvan ve eşyalar üzerine yapılmaktadır. İnsan üzerine yapılan dağlama bedeni güçlendirmeye yönelik olduğu gibi hastalıkların tedavisinde de yapılmaktadır. Hayvanlara yapılan dağlama iki şekilde görülmektedir. Birincisinde hayvan hastalıklarının tedavisinde dağlamadan yararlanılmaktadır. İkincisinde ise hayvanın tanınmasına yönelik damgalar dağlama yoluyla yapılmaktadır. Bir takım eşyaların üzeri de dağlanmak suretiyle damgalanmaktadır. Temelde üç çeşit dağlama ortaya çıkmaktadır. Bunlardan birincisi bedeni güçlendirmeye yöneliktir. Bu yöntemde bedende bilekler, dirsekler, omuzlar ve diz kısımları dağlanmaktadır. Böylece beden sağlam bir yapıya kavuşmaktadır. İkincisi hasta kısmın tedavi edilmesidir. Beden üzerinde bulunan şişler ve yaralar dağlanmaktadır. Bunun sonucunda hastalıklı uzuv şifaya kavuşmaktadır. üçüncüsü ise tanımaya yönelik dağlamadır. Bu yöntemde şahıslar hayvan ve eşyalarını başkalarınınkinden ayırt edebilmek için dağlamaktadırlar. Kendi işaret ve damgaları sayesinde hayvan ve eşyalarının karışmasının önüne geçmektedirler. Dağlama işlemi dağlağu adı verilen bir aletle gerçekleştirilmektedir. Bu alet demir, bakır, gümüş, altın ve şimşirden olmaktadır. En yaygın olarak demirden yapılmış dağlağu kullanılmaktadır. Dağlama işleminin iğne, şiş, ustura, çivi, ağaç ve metal kaşık ile de yapıldığı bilinmektedir. Dağlama bedenin birçok kısmına uygulanabilmektedir. Baş, boyun, sırt, göğüs, karın, kalça, bacak ve ayaklar hastalıktan dolayı dağlamaktadır. Hayvan ve eşyanın tanınmasına yönelik dağlama da ise damga görünebilecek yere dağlama suretiyle yapılmaktadır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Milli Folklor is the property of Milli Folklor and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)