TÜRK DIŞ POLİTİKASINDA STATÜ ARAYIŞI: BİRLEŞMİŞ MİLLETLER GÜVENLİK KONSEYİ GEÇİCİ ÜYELİĞİ (1951-52, 1954-55, 1961, 2009-2010). (Turkish)

Status-seeking In Turkish Foreign Policy: Non-permanent Membership of the United Nations Security Council (1951-52, 1954-55, 1961, 2009-2010). (English)

States seek power in international politics, but they also seek status. Taking on effective roles in international organizations is an important practice in achieving the status they desire. In this study, the basic motivation of Turkey's non-permanent membership to the United Nations Security Council (UNSC) in 1951- 52, 1954-55, 1961 and 2009-2010 periods is questioned. Considering the structure of the international system, the relative power capacity of the state, threat perceptions and foreign policy orientations of decision makers, in this study the election campaigns, voting preferences and performances of Turkey during the membership periods are examined. It is claimed that the main motivation was to be seen as an 'equal and respected member of the Western camp' and a 'good and useful ally' in the first three periods, and to be a 'centre state' and 'order-building actor' in the 2009-2010 period. The goal of 'reaching the level of contemporary civilizations', which constitutes the status identity in both periods, is continuous; however differences in the conception of civilization have been identified. Within the framework of the constructivist approach, it contributes to the literature in terms of comparing different periods of Turkish foreign policy by evaluating the issue in its historical, structural and social context. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Devletler uluslararası politikada güç arayışında oldukları gibi, aynı zamanda statü arayışındadırlar. Uluslararası örgütlerde etkin roller üstlenmek arzu ettikleri statüye ulaşmalarında önemli bir pratiktir. Bu çalışmada, Türkiye'nin 1951-52, 1954-55, 1961 ve 2009-2010 dönemlerinde üstlendiği Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi (BMGK) geçici üyeliklerinin temel motivasyonu sorgulanmaktadır. Uluslararası sistemin yapısı, devletin göreli güç kapasitesi, tehdit algıları ve karar vericilerin dış politika yönelimleri dikkate alınarak, Türkiye'nin üyelik dönemlerindeki seçim kampanyalarına, oy tercihlerine ve performanslarına bakılmaktadır. İlk üç dönemde 'Batı kampının eşit ve saygın bir üyesi' ve 'iyi ve yararlı bir müttefik' olarak görülme, 2009- 2010 döneminde ise 'merkez ülke' ve 'oyun kurucu' olma arzularının temel motivasyonu teşkil ettiği iddia edilmektedir. Her iki dönemde statü kimliğini oluşturan 'muasır medeniyetler seviyesine ulaşma' hedefi süreklilik gösterirken, medeniyet tasavvurunda farklılıklar tespit edilmiştir. Konstrüktivist yaklaşım çerçevesinde konuyu tarihsel, yapısal ve sosyal bağlamı içinde değerlendirerek Türk dış politikasının farklı dönemlerini karşılaştırması bakımından literatüre katkı sağlanmaktadır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Ankara University SBF Journal / Ankara Üniversitesi SBF Dergisi is the property of Ankara University SBF Journal and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)